ΗΠΑ – Ιράν: 1Χ2; Και ο Μεγάλος Μουφτής της Ιερουσαλήμ

Επειδή, ευτυχώς ή δυστυχώς, ο κόσμος δεν κινείται ανάμεσα στο δίπολο «άσπρο – μαύρο», αλλά και σε ολόκληρη τη… γκρίζα ζώνη. Το κείμενο που ακολουθεί, γραμμένο τον Οκτώβριο του 2005, αποτελεί κατά κάποιο τρόπο συνέχεια του κειμένου Oil Wars – Earth.

Π ρος επίρρωση των όσων έγραφα στο Oil Wars – Earth για την «αντιπαλότητα» και τις «εχθρικές σχέσεις» μεταξύ ΗΠΑ και Ιράν.

● Εμφύλιο πόλεμο στο Ιράκ κήρυξε ο φερόμενος ως υπαρχηγός της Αλ Κάιντα, «επικεφαλής της αντίστασης» κατά των ξένων δυνάμεων κατοχής και άνθρωπος φάντασμα, Αμπού Μουσάμπ αλ Ζαρκάουι. Ο Ζαρκάουι κάλεσε τους σουνίτες να ξεσηκωθούν εναντίον των σιιτών. «Σκοτώστε τους όπου τους βρείτε», είπε και κάλεσε τους Ιρακινούς να αποκηρύξουν την κυβέρνηση της χώρας, στην οποία σήμερα κυριαρχούν οι φιλο-ιρανοί σιίτες και οι Κούρδοι. [Σημείωση: οι δυνάμεις της τάξεως και της ηθικής σε όλα τα μήκη και τα πλάτη του πλανήτη προφανώς παρακολουθούν, πάντα κατ’ εντολήν του Θεού, όλους εμάς για να μην συλλάβουν τους όποιους Μπιν Λάντεν και Ζαρκάουι. Αν τους συνελάμβαναν τι νόημα θα είχε η διαρκής παρακολούθηση και επιτήρηση όλων ημών και υμών;]

● Σύμφωνα με την επίσημη έρευνα της ολλανδικής κυβέρνησης για τις μυστικές υπηρεσίες και τον πόλεμο στη Βοσνία (1992-1995), την οποία διεξήγαγε ο καθηγητής του Πανεπιστημίου του Άμστερνταμ Cees Wiebes, που επί πέντε χρόνια είχε απεριόριστη πρόσβαση στα αρχεία των μυστικών υπηρεσιών της χώρας του αλλά και πληροφορίες από μυστικές υπηρεσίες και άλλων χωρών της Δύσης και της Βοσνίας, οι Αμερικανοί είχαν συνεργαστεί στενότατα με τους Ιρανούς και τους Τούρκους στον εν λόγω πόλεμο.

Το Ιράν και η Τουρκία, με την οικονομική βοήθεια της Σαουδικής Αραβίας, αγόραζαν όπλα τα οποία μέσω Κροατίας κατέληγαν στους μουσουλμάνους της Βοσνίας. Και όλα αυτά κατά παράβαση του εμπάργκο όπλων στη Γιουγκοσλαβία που είχε επιβληθεί από το Συμβούλιο Ασφαλείας του Οργανισμού Ηνωμένων Εθνών. Αρχικά, τα όπλα μεταφέρονταν στην Κροατία με ιρανικά αεροπλάνα και στη συνέχεια με έναν μυστήριο στόλο μαύρων μεταφορικών αεροσκαφών C-130.

Ο καθηγητής C. Wiebes αναφέρει ότι οι Αμερικανοί (κυρίως οι μυστικές υπηρεσίες του Πενταγώνου) «είχαν ενεργό ανάμιξη» σ’ αυτές τις αερομεταφορές. Αργότερα, μετά τις Συμφωνίες του Ντέιτον το 1995, οι Αμερικανοί εστράφησαν κατά των Ιρανών και Αφγανών βετεράνων που πολεμούσαν στη Βοσνία, αφού όρος των συμφωνιών ήταν και η αποχώρηση όλων των ξένων στρατευμάτων. [Περισσότερα στοιχεία για την ολλανδική έκθεση στο άρθρο του Richard J. Aldrich «Η Αμερική χρησιμοποίησε τους ισλαμιστές για να εξοπλίσει τους Βόσνιους μουσουλμάνους», που δημοσιεύτηκε στον βρετανικό Guardian στις 22 Απριλίου 2002.]

Αξιοσημείωτο είναι επίσης το γεγονός ότι οι Αμερικανοί δεν υποστήριζαν όλους τους μουσουλμάνους στη Βοσνία (αρκετοί εκ των οποίων συνεργάζονταν με τους Σερβοβόσνιους) αλλά μόνον τον εξτρεμιστή ισλαμιστή Αλία Ιζετμπέκοβιτς.

O Α. Ιζετμπέκοβιτς ήταν στα νιάτα του ένθερμος υποστηρικτής του Μεγάλου Μουφτή της Ιερουσαλήμ Αμίν αλ Χουσεϊνί, συμμάχου και φίλου του Αδόλφου Χίτλερ, ο οποίος στη διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου είχε οργανώσει στα Waffen SS αρκετές δεκάδες χιλιάδες μουσουλμάνους της Βοσνίας-Ερζεγοβίνης, του Κοσσυφοπεδίου και της Αλβανίας, που στη συνέχεια εξολόθρευσαν αρκετές δεκάδες χιλιάδες Σέρβους, «γύφτους» και εβραίους στη Γιουγκοσλαβία.

Λεπτομέρεια: σύμφωνα με την Britannica (λήμμα: Arafat Yasir), η μητέρα του Γιασέρ Αραφάτ ήταν συγγενής (δεν διευκρινίζεται ο βαθμός συγγένειας) του Μεγάλου Μουφτή. Σύμφωνα με κάποιες άλλες πληροφορίες ο Γιασέρ Αραφάτ άλλαξε το πραγματικό του όνομα Αμπντ αλ-Ραχμάν αμπντ αλ-Ραούφ Αραφάτ αλ-Κουντ αλ-Χουσεϊνί για να αποκρύψει τη συγγένειά του με τον Μεγάλο Μουφτή.

Φυσικά δεν μπορούμε να χρεώσουμε στον Γιασέρ Αραφάτ τις πολιτικές προτιμήσεις των συγγενών του, όμως ο ίδιος σε συνέντευξή του, στην φιλοπαλαιστινιακή αραβόφωνη εφημερίδα του Λονδίνου Al Sharq al Awsat (συνέντευξη που αναδημοσιεύτηκε στην παλαιστινιακή καθημερινή εφημερίδα Al Quds στις 2 Αυγούστου 2002), είχε χαρακτηρίσει ήρωα τον Μεγάλο Μουφτή, προσθέτοντας χαρακτηριστικά ότι «ήμουν ένας από τους στρατιώτες του». [Λεπτομέρειες στο άρθρο του καθηγητή Francisco J. Gil-White «Η Παλαιστίνη είναι η γη μας και οι εβραίοι τα σκυλιά μας». Ο τίτλος του άρθρου αποτελούσε σύνθημα των Αράβων το 1929, όταν είχαν ξεσπάσει ταραχές μεταξύ Παλαιστινίων και Ισραηλιτών.]

● Όσο και φαίνεται περίεργο, οι Ιρανοί βοήθησαν και έμπρακτα τις συμμαχικές δυνάμεις την άνοιξη του 2003 κατά την εισβολή τους στο Ιράκ, αναχαιτίζοντας κάποιες ιρακινές βενζινακάτους γεμάτες εκρηκτικά που κατευθύνονταν εναντίον συμμαχικών πλοίων για να προκαλέσουν χτυπήματα-καμικάζι. [Οι σχετικές πληροφορίες προέρχονται από την αυστραλιανή εφημερίδα The Australian της 28^ης Μαρτίου 2003. Το σχετικό απόσπασμα αναδημοσιεύεται εδώ.]

● Πέραν από τις εκατέρωθεν «σκληρές» δηλώσεις αξιωματούχων των ΗΠΑ και του Ιράν, διαπιστώνουμε ότι οι σχέσεις μεταξύ των δύο χωρών κάθε άλλο παρά εχθρικές είναι. Φυσικά, τίποτε δεν αποκλείει μία στρατιωτική σύγκρουση μεταξύ τους αλλά, προς το παρόν, κάτι τέτοιο μοιάζει με σενάριο επιστημονικής φαντασίας. Η στενή συνεργασία των σιιτών του Ιράκ με τους Αμερικανούς εισβολείς προκαλεί ήδη κάποια προβλήματα -πέραν του ιερού πολέμου που κήρυξε ο Ζαρκάουι- στον αραβικό και ευρύτερα στον μουσουλμανικό κόσμο. Το καθεστώς του Ιράν είναι το πρώτο -και μοναδικό μέχρι στιγμής- σιιτικό καθεστώς που κατάφερε να επικρατήσει σε μια χώρα, μετά από σχεδόν οκτώ αιώνες. Η αντιπαλότητα σιιτών-σουνιτών έρχεται ξανά στο προσκήνιο. Ήδη η Σαουδική Αραβία φέρεται ως εντονότατα δυσαρεστημένη από το ρόλο που παίζουν στο μετασανταμικό Ιράκ οι σιίτες. Περιττό να τονίσουμε ποιος θα επωφεληθεί από μία ενδεχόμενη όξυνση των σχέσεων στο εσωτερικό του μουσουλμανικού κόσμου…

● Στις φωτογραφίες, ο Μεγάλος Μουφτής της Ιερουσαλήμ συναντάται με τον Χίτλερ, με γερμανούς αξιωματούχους και χαιρετά γερμανικά -ή γερμανοντυμένα- στρατεύματα.