Τα κεφάλια μέσα! ΕΧΟΥΝ εμφύλιο τώρα…

Αρχική > Αφασιαλάνδη, Ιδέες, Τρομοκρατία > Τα κεφάλια μέσα! ΕΧΟΥΝ εμφύλιο τώρα…

Τα κεφάλια μέσα! ΕΧΟΥΝ εμφύλιο τώρα…

27/02/2009 Αφάσιος

Joseph de Maistre (1753-1821)

… οι ιδεολογικοί επίγονοι του Ζοζέφ ντε Μαιστρ, ενός από τους πρώτους θεωρητικούς του φυλετισμού και του εθνικισμού ΚΑΙ ΤΑΥΤΟΧΡΟΝΑ ενός από τους «πρώτους αδιάλλακτους οπαδούς της πολυπολιτισμικότητας»!

Ιδεολογικοί εμφύλιοι: το χειρότερο είδος πολέμων.

Εις τας Ευρώπας, για να ξεφύγουν από τους ιδεολογικούς/θρησκευτικούς εμφυλίους του 16ου και του 17ου αιώνα «εφηύραν» τον φιλελευθερισμό [ποιος διαβάζει Μισεά;], ενώ στο Ελλάντα στις αρχές του 21ου αιώνα, και καθώς και οι δύο όψεις του φιλελευθερισμού -όπως και ο ίδιος- καταρρέουν (αν δεν έχουν ήδη…), «εφευρίσκεται» ο «ανένδοτος» εμφύλιος άκρας αριστεράς και άκρας δεξιάς.

Wow! που λεν και στο χωριό μου…

ΥΓ. Για τα περί ντε Μαιστρ στο γνωστό βιβλίο του Wolin [σελίδες 462-3, 498-9 και αλλαχού]…

Κατηγορίες:Αφασιαλάνδη, Ιδέες, Τρομοκρατία Ετικέτες: Βιβλία

Σχόλια (23)

mavro.fws

27/02/2009 στο 14:37

Ζοζέφ ντε Μαιστρ. Αυτός ο μεγάλος συντηρητικός, θασιώτης της μοναρχίας δεν ήταν που υποστήριζε ότι «δυο πιο κακόμορφα γεννήματα του ανθρώπινου πνεύματος είναι η Εγκυκλοπαίδεια του Ντιντερό και το Γαλλικό Σύνταγμα»;

Και ναι @ Αφάσιος, πολύ σωστά το επισημαίνεις πως ο δισυπόστατος Φιλελευθερισμός καταρρέει. Και μπροστά σε τούτο «“εφευρίσκεται” ο “ανένδοτος” εμφύλιος άκρας αριστεράς και άκρας δεξιάς».

Επέτρεψε μου να προσθέσω πως μαζί με τον Φιλελευθερισμό καταρρέει εδώ και καιρό ολάκαιρη η «Ιδεολογική Τριάδα»: Συντηρητισμός-Φιλελευθερισμός-Σοσιαλισμός. Στο μεγάλο Έρεβος που εμφανίζεται μπροστά σε αυτή την προϊούσα εξέλιξη παράγεται διαρκώς η περιδίνηση του πολύπλοκου και πολύμορφου Ανομικού Φαινόμενου. Αυτό είναι προϋπόθεση για να «συνταγογραφηθεί» και να «μαγειρευτούν» οι πάσης φύσεως ψευδεπίγραφοι «ανένδοτοι εμφύλιοι»

Έως ότου η «διαλεκτική των καταστάσεων» επιτρέψει τη διαμόρφωση των
καινούργιων «αυτοκατανοήσεων» αυτών που θα δώσουν «εύτακτο» λόγο ήχο και εικόνα στα πρωτόγνωρα δεδομένα και στα «υποκείμενα» ή « πρόσωπα» της πλανητικής εποχής του 21 αιώνα.

Μέχρι τότε ….
«Αρέσει στους ανθρώπους ν’ αλλάζουν αφέντη, ελπίζοντας πως θα καλυτερέψει η τύχη τους. Κι η ελπίδα αυτή τους κάνει να σηκώνουν τ’ άρματα στον κυρίαρχό τους. Μα την παθαίνουν, γιατί η πείρα αμέσως τους μαθαίνει πως η τύχη τους χειροτέρεψε» (Μακιαβέλλι- Ο Ηγεμόνας)

….
Καλά Κούλουμα
🙂
bfo

27/02/2009 στο 19:07

Δηλαδή εσείς τι προτείνεται κύριε Μόρφο, τον πανσεξουαλισμόν;
bfo

27/02/2009 στο 19:08

(προτείνετε, ντεεεε)
Vrennus

27/02/2009 στο 20:44

Ιδεολογικοθρησκευτικοί εμφύλιοι; Μα αυτά τα λένε οι …φιλελεύθεροι! Ούτε ιδεολογικοί ούτε θρησκευτικοί ήταν οι πόλεμοι στην Ευρώπη μέχρι την Eιρήνη της Βεστφαλίας και ούτε εμφύλιοι βεβαίως βεβαίως. Οι πόλεμοι ήταν κατά μείζονα λόγο ταξικοί, αφορούσαν την επικράτηση της νεοπαγούς αστικής τάξης με τη συνακόλουθη υποχώρηση της φεουδαρχίας και φυσικά δεν ήταν δυνατόν να είναι εμφύλιοι αφού μέχρι την Eιρήνη της Βεστφαλίας ούτε η έννοια της εθνικής κυριαρχίας υπήρχε ούτε η έννοια του έθνους-κράτους φυσικά.

Εννοείται ότι ο φιλελευθερισμός υπήρξε η διέξοδος. Με ό,τι αυτός συνεπάγεται, ήγουν, έθνος-κράτος, εθνική κυριαρχία, αστική δημοκρατία. Επομένως το ερώτημα προκύπτει πλέον αμείλικτο πλην όμως σαφές: η χρεοκοπία του φιλελευθερισμού συνεπάγεται άραγε και τη χρεοκοπία του εθνικού κράτους;
bfo

28/02/2009 στο 02:16

φυσικά δεν ήταν δυνατόν να είναι εμφύλιοι αφού μέχρι την Eιρήνη της Βεστφαλίας ούτε η έννοια της εθνικής κυριαρχίας υπήρχε ούτε η έννοια του έθνους-κράτους φυσικά.

Και γι’ αυτό δεν ήταν δυνατό να είναι εμφύλιοι;

Μα οι εμφύλιοι πόλεμοι ούτε την έννοια της εθνικής κυριαρχής αμφισβητούν, ούτε την έννοια του έθνους-κράτους χρειάζονται. Μόνο την έννοια του έθνους.

Εδώ ο Θουκυδίδης π.χ. παρουσιάζει έναν εμφύλιο πόλεμο στην Κέρκυρα, δηλαδή εντός μιας πόλης-κράτους (αλλά και ο Πελοποννησιακός μπορεί να χαρακτηριστεί εξίσου εμφύλιος).

Εννοείται ότι ο φιλελευθερισμός υπήρξε η διέξοδος. Με ό,τι αυτός συνεπάγεται, ήγουν, έθνος-κράτος, εθνική κυριαρχία, αστική δημοκρατία. Επομένως το ερώτημα προκύπτει πλέον αμείλικτο πλην όμως σαφές: η χρεοκοπία του φιλελευθερισμού συνεπάγεται άραγε και τη χρεοκοπία του εθνικού κράτους;

Άλλο ερώτημα, αμείλικτο πλην όμως σαφές: χρεοκόπησε ο φιλελευθερισμός; Δεν θα τραβήξει ξανά προς τη δόξα σε μερικά χρόνια;

Δεύτερον, ποιά η δομή που θα αντικαστήσει το εθνικό κράτος; Η προγενέστερη μορφή της αυτοκρατορίας; Ή η ομοσπονδία; Μα αυτή, η Ε.Ε π.χ., πάει προς την αντίθετη κατεύθυνση με τα προβλήματα του φιλελευθερισμού. Προς την ενίσχυση των εθνικών κρατών και του ο καθείς για την πάρτη του.
Σκαντζόχοιρος

28/02/2009 στο 10:09

Η χρεοκοπία του φιλελευθερισμού, συνεπάγεται-μεταξύ άλλων- την ενδυνάμωση του εθνικού κράτους. Όταν η ελεύθερη αγορά φτάνει σε αδιέξοδο, φυσιολογικό είναι να επιστρέψουν όλες οι μορφές προστατευτισμού.

Και φυσικά, δεν ενοοώ την επιστροφή στο κεϋνσιανό εθνικό κράτος. Ενοοώ την επιστροφή σε όλες τις μορφές προστατευτισμού, αλλά και την διαμόρφωση καινούργιων μορφών.

Δηλαδή: Το παγκόσμιο εμπόριο και η παγκόσμια οικονομία θα υποχωρήσουν, ενώ αντίθετα θα αναπτυχθούν οι περιφερειακές συνεργασίες και τα περιφερειακά μορφώματα (βλέπε Λ. Αμερική, Ν/Α Ασία κ.ο.κ), το κράτος θα έχει μεγαλύτερη εξουσία, ενώ ταυτόχρονα θα ανθίσουν και οι ξεχασμένες, κοινοτικές μορφές αυτοπροστασίας του κοινωνικού σώματος (συνεταιρισμοί, μορφές τοπικής, άμεσης δημοκρατίας, θεσμοί κοινωνικής αλληλεγγύης κ.ο.κ.)

Τούτο από μόνο του δεν θα είναι ούτε θετικό, ούτε αρνητικό. Σε άλλες περιοχές του πλανήτη θα πάρει προοδευτικό πρόσημο (βλέπε Βολιβία, βενεζουέλα), σε άλλες ενδέχεται να συμβεί υπό την μορφή της ανόδου της άκρας δεξιάς. Εναπόκειται στον πολιτικό ανταγωνισμό, ποιά δύναμη θα καταφέρει να διαμορφώσει «σχέδιο» και να επικρατήσει έναντι όλων των άλλων.

Οι περίοδοι κρίσης είναι περίοδοι μεγάλης ελευθερίας, που έλεγε και ο καλός μας ο Γκόρζ. Το ποιά δύναμη θα το αντιληφθεί αυτό και θα το μετασχηματίσει σε πολιτική ηγεμονία, αυτό είναι αλλουνού παπά ευαγγέλιο.
provato

28/02/2009 στο 10:57

Νομίζω ότι καλύτερα διατυπωμένο θα ήταν:
Φτιάχνουμε εμφύλιους τώρα.Τα κεφάλια μέσα ζώα.Μη σας φάει ο μαύρος όφιςςςςς.
΄΄Ιδεολογικοί εμφύλιοι: το χειρότερο είδος πολέμων.΄΄
Και το αποδοτικότερο.Δεν χρειάζεται σκέψη και αν πάρει μπρος η ΄΄μηχανή΄΄ δεν την σταματάει τίποτα.Τα υποκείμενα της σύγκρουσης , σαν έτοιμα απο καιρό αναλαμβάνουν δράση.Εαν δεν μπορείτε να καταναλώσετε ΄΄υλικά αγαθά΄΄ τότε σας προσφέρουμε ΄΄ιδεολογία΄΄.Έστω και ΄΄πεθαμένη΄΄.Εμείς την ΄΄πεθάναμε΄΄ εμείς θα την ΄΄αναστήσουμε΄΄.

Στ’άρματα , στ’άρματα …..

ΥΓ:Το ΄΄μενού΄΄ περιλαμβάνει και πολύ φόβο , μα πάρα πολύ φόβο.Και οχτρούς , πολλούς οχτρούς…
ΥΓ2:Ισως το ΄΄μοντέλο΄΄ να δοκιμάστηκε (δοκιμάζεται) στην Γιουκοσλαβία.Σε ΄΄πολιτισμένους΄΄.Γιατί σε ΄΄απολίτιστους και τριτοκοσμικούς΄΄ δεν σταμάτησε ποτέ να εφαρμόζεται.
mavro.fws

28/02/2009 στο 23:29

Με αφορμή την πορεία της όλης συζήτησης θα ήθελα να σημειώσω πως το θέμα του έθνους, της εθνικής πολιτικής συγκρότησης κλπ δεν αποτελεί απλώς κάποιο πρωτότοκο τέκνο του φιλελευθερισμού ή του καπιταλισμού γενικότερα. Αντίθετα το εθνικό φαινόμενο προϋπήρξε αυτών και η θεωρητική παρεξήγηση που δέσποσε στο παγκόσμιο απελευθερωτικό κίνημα πολλά οφείλει στο … Στάλιν και στην διαστρεβλωτική ερμηνευτική του σχετικά με το εθνικό ζήτημα.

Είναι επίσης σημαντικό να διακρίνουμε μεταξύ έθνους και εθνότητας. Η εθνότητα βασίζεται σε μια ορισμένη γεωγραφική-εδαφική ενότητα, στο πολυσχιδές γλωσσικό και πολιτισμικό
«κοινό» και κυρίως στην αυτοσυνείδηση τούτης της εθνοτικής ταυτότητας και των ποικίλων παραλλαγών της. Το έθνος είναι μια ιδιαίτερη ενότητα αναπαραγωγής των κοινωνικών σχέσεων. Ενώ έχει ως χωροχρονική του μήτρα την εθνότητα (ιστορικοποιημένο έδαφος και εδαφικοποιημένη ιστορία) ταυτόχρονα την υπερβαίνει. Ιστορικά παρουσιάζεται όταν μια κοινωνική ταξική ηγεμονία μπορεί να συγκροτήσει την τεχνική και οικονομική συνοχή στο βίο της κοινότητας διευθύνοντας την παραγωγή – κυκλοφορία – κατανομή του κοινωνικού πλεονάσματος και διασυνδέοντας με ισχυρούς δεσμούς
τις διάφορες περιοχές. Έτσι :
α) είτε έχουμε τη περίπτωση της «κρατικής τάξης» (φαραωνική Αίγυπτος, αυτοκρατορική/μανδαρινική Κίνα, Ίνκας κλπ) όπου η ηγεμονική τάξη ταυτίζεται με το κεντρικό κρατικό μηχανισμό και προωθεί την διοικητική υπερσυγκέντρωση και τον τεχνικο-οικονομικό προγραμματισμό σε αναφορά με τις αναγκαιότητες των μεγάλων αρδευτικών έργων και των εγγείων βελτιώσεων
β) είτε έχουμε τη περίπτωση της «εμποροκρατικής τάξης» που, ελέγχοντας το μακρινό εμπόριο, δρα στο πλαίσιο των δουλοκτητικών
– εμπορικών κοινωνιών και αναλαμβάνει (σε συνθήκες απουσίας κεντρικής πολιτικής ηγεμονίας) την οργάνωση της κυκλοφορίας του πλεονάσματος. Και είναι αυτό το καθοριστικό (αλλά και εύθραυστο) στοιχείο που σε συνδυασμό με τις αμφικτυονίες και τις συμμαχίες των «πόλεων κρατών» στην αρχαία Ελλάδα μπορούμε για τότε να μιλάμε για ένα ελληνικό έθνος.

Τώρα αν η χρεοκοπία του φιλελευθερισμού θα δυναμώσει το έθνος -κράτος αυτό κατά τη γνώμη μου παραμένει ανοικτό θέμα. Διότι:
α) Η γενική παλινδρόμηση σε παρελθούσες μορφές και συσχετισμούς
(«προκαπιταλιστικά έθνη», «εθνικοί καπιταλισμοί», «σοσιαλισμοί σε μια μόνο χώρα», «εθνικοεπαναστατικά καθεστώτα της περιφέρειας» κλπ κλπ) είναι αδύνατη (εκτός εξαιρέσεων)
β) Κάποιες σημερινές είτε καπιταλιστικές «εθνικομανδαρινικές», εθνικοφιλελεύθερες» είτε «εθνικοεπαναστατικές» χώρες χαρακτηρίζονται από τον έντονότατο εξωστρεφή οικονομικό χαρακτήρα (είτε ως προμηθευτές ενέργειας και Α υλών είτε ως προμηθευτές βιομηχανικών ειδών). Και ενώ ευνοήθηκαν στη τελευταία φάση της παγκοσμιοποίησης (λόγο αυξημένων εξαγωγών και υψηλών τιμών) είναι σίγουρο πως τόσο η διεθνής οικονομική κρίση όσο και η τυχόν ενδυνάμωση του προστατευτισμού στη τριάδα (ΗΠΑ, Ε.Ε., Ιαπωνία) θα τις πλήξει με τρόπο σοβαρό κάτι που άλλωστε ήδη έχει ξεκινήσει. («Μαζί θα πέσουμε ή θα σταθούμε όρθιοι, αλλά ας ευχαριστήσουμε τον Θεό που βαδίζουμε στην ίδια κατεύθυνση», δεν είπε στους κινέζους νεομανδαρίνους η Χίλαρι Κλίντον πριν λίγες μέρες στο Πεκίνο);

Όπως και να χει προαπαιτούμενο μιας επόμενης κοινωνικοαπελευθεωτικής και εθνικής διεξόδου στη τριπλή κρίση (συντηρητισμού – φιλελευθερισμού – σοσιαλισμού) θα ήταν μια διπλή «επανάσταση». Επανάσταση στο επίπεδο της διανόησης και της ιδεόσφαιρας που θα έδινε την ώθηση μιας αξιογόνας πνευματικής παραγωγής ικανής να υποστηρίξει το επόμενο ανθρωπολογικό απελευθερωτικό πείραμα. Και μια Επανάσταση στο επίπεδο γενικότερα της κοινωνιόσφαιρας που θα έδινε την ώθηση για μια νέα παραγωγική απελευθερωτική συμμαχία ικανής να υψωθεί ως εθνική ηγεμονία και να εγγυηθεί την εσωτερική αναδιάρθρωση του έθνους και την διεθνική προοπτική του (τις σχέσεις του με τα άλλα κράτη και έθνη).Με «ασπίδα» τον απολογισμό της ιστορίας
και απόρριψη αυτού που η ζωή έχει κριτικάρει εσωτερικά, καθώς κάποτε έλεγε ο Γκράμσι) και «ξίφος» την «ευαγγελία»
του «κομμουνιστικού μανιφέστου» για τον 21 ο αιώνα. Που ακόμα δεν έχει γραφτεί και οι ψηλαφήσεις για τούτο βρίσκονται στο νηπιακό τους στάδιο…

Στην δε καθ΄ ημάς Ελ-λάνδη υπάρχει ένα Πρόβλημα (εγώ ένα βλέπω δεν μπορώ τα πολλά προβλήματα διότι παθαίνω κατάθλιψη). Και το πρόβλημα είναι πως μπορεί να υπάρξει απελευθερωτική κοινωνική, εθνική και οποιαδήποτε άλλη ορθολογική ή ανορθολογική, φυσική ή μεταφυσική διέξοδος όταν οι δύο κύριες κοινωνικές μας τάξεις είναι αλλοδαπές: Πρώτα είχαμε αλλοδαπή «αστική τάξη». Τώρα πια έχουμε και αλλοδαπό προλεταριάτο.
…
Vrennus

01/03/2009 στο 01:24

«Και γι’ αυτό δεν ήταν δυνατό να είναι εμφύλιοι;»

Υπό ένα κάπως διαφορετικό πρίσμα όλοι οι πόλεμοι είναι εμφύλιοι.

ποιά η δομή που θα αντικαστήσει το εθνικό κράτος;»

Η – παγκόσμια – γραφειοκρατία μάλλον.
topaiditisplateias

03/03/2009 στο 16:57

Έχουμε πολέμο μωρό μου μην το γελάς καθόλου που έλεγε και ο Τζιμάκος.

Θα συμφωνήσω με την άποψη ότι στην ενώ στο Ελλάντα στις αρχές του 21ου αιώνα, και καθώς και οι δύο όψεις του φιλελευθερισμού -όπως και ο ίδιος- καταρρέουν (αν δεν έχουν ήδη…), “εφευρίσκεται” ο “ανένδοτος” εμφύλιος άκρας αριστεράς και άκρας δεξιάς.

Διότι αν έχει παρατηρήσει τα blogs αριστερών η πατριωτικών θέσεων υπάρχει ένα ακραίος πόλεμος χωρίς έλεος.

Πολιτική θέση μεταξύ και ιδεολογία μεταξύ αριστερών ακραίων και ακροδεξιών υπερπατριωτών είναι ΑΝΥΠΑΡΚΤΗ.

Ανευ ιστορίας και κρίσης κανείς δεν μπορεί να μιλήσει χωρίς να κατέχει την γνώση.

Επίσης ποιον βολεύει αυτός ο χαμηλής έντασης εμφύλιος?

Φυσικά τα τσιράκια της Νεάς Τάξης Πραγμάτων που θέλουν να απομονώσουν και να αποδυναμώσουν τις ιδεολογίες αυτές.

Προσωπικά τις ευθύνες τις καταλογίζω στο ΠΑ.ΣΟΚ κατα κύριο λόγω που τις θέσεις της Αριστεράς την έκοψε στην μέση.

Έκανε τον Σοσιαλισμό κουρέλι και ξεφτίλισε την εργατική τάξη με τις απόψεις του και την πολιτική του Ανδρέα Παπανδρέου.

Το αποτέλεσμα αυτό να διασπάσει την αριστερή ριζοσπαστική θέση και να τον κάνει ανύπαρκτο.

Ο ΣΥ.ΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα της Αριστεράς δεν ξέρουν τι ιδέες πιστέυουν.
Δεν ξέρουν για το πως μπορεί να υπάρξει σοσιαλισμός και έχουν σαν παράδειγμα αποφυγής το ΠΑ.ΣΟΚ του 81

Η αριστερά δεν υπάρχει στην Ελλάδα, ούτε καν οι αναρχικοί της ΑΚ δεν έχουν αριστερές θέσεις ξεκάθαρες, έχουν ένα κενό πολιτικό λόγο του περασμένου αιώνα.

Υπάρχουν ορισμένοι φιλελεύθεροι που έχουν περισσότερες αριστερές θέσεις απο το ΣΥ.ΡΙΖΑ, το ΚΚΕ και τα εξωκοινοβουλευτικά κόμματα.

Ρίχτε μια ματιά στο site της Φιλελευθερής Συμμαχίας(http://www.greekliberals.net/civilaction/)
Γιάννης

04/03/2009 στο 08:20

δεν κατάλαβα για τι πράγμα γίνεται λόγος. ποιος εμφύλιος άκρας δεξιάς και άκρας αριστεράς; ή: τώρα άρχισε; με ποια αφορμή η ανάρτηση;
Αφάσιος

06/03/2009 στο 10:53

Ναι, περί αυτού του Ντε Μαιστρ πρόκειται….

Ο σοσιαλισμός γιατί καταρρέει; Το ότι καταρρέει η Αριστερά που καπηλεύτηκε επιτηδείως τα οράματα του σοσιαλισμού, δεν χωράει αμφιβολία. Αλλά γιατί θα έπρεπε να «πιστώσουμε» στην Αριστερά [στον κάθε Λένιν, Στάλιν, Μάο και το κακό συναπάντημα] τον σοσιαλισμό; Είναι ένα ζητηματάκι…

Και οι «καινούργιες αυτοκατανοήσεις» είναι ακόμη ένα ζητηματάκι. Μάλλον «παλιές αυτοκατανοήσεις» χρειαζόμαστε. Στο κάτω-κάτω η θεωρία δεν πρέπει να μας λέει τι θα πρέπει να κάνουμε, αλλά το τι κάνουμε και γιατί…

Καλή Σαρακοστή 🙂
Αφάσιος

06/03/2009 στο 10:54

???
Αφάσιος

06/03/2009 στο 11:03

Ιδεολογικοθρησκευτικοί εμφύλιοι; Μα αυτά τα λένε οι …φιλελεύθεροι!

Προφανώς, τα λένε οι φιλελεύθεροι, και προφανώς δεν ήταν τέτοιο πράγμα, αλλά νομίζω ότι αξίζει τον κόπο να το ψάξει κάποιος απ’ αυτή τη σκοπιά, για να δει τι ακριβώς ήθελαν να αποφύγουν αυτοί που «έφτιαξαν» τον κόσμο όπως τον έφτιαξαν, τι ήθελαν να κάνουν, και τι έγινε τελικά. Και νομίζω ότι είναι ένας καλός τρόπος προσέγγισης. Τα λέω και πιο πάνω στον mavro.fws για τα περί θεωρίας. Τα υπόλοιπα στον Μισεά…

Στο τελευταίο σου ερώτημα η απάντησή μου είναι «μάλλον ναι». Το τι θα «μας» προκύψει δεν ξέρω…
Αφάσιος

06/03/2009 στο 11:14

Το εθνικό κράτος, κατά τη γνώμη μου, αν δεν έχει ήδη ψοφήσει, βρίσκεται σε βαθύτατο κώμα. Ποιος προστατευτισμός; Και καλά οι Αγγλογαλλοαμερικάνοι κάτι έχουν να προστατέψουν, εμείς τι θα προστατεύσουμε; Τις επενδύσεις της Εθνικής στην Τουρκία [κι αυτό συμβαίνει] ή τις επενδύσεις της Alpha στη Ρουμανία [κι αυτό επίσης συμβαίνει];

Το έθνος-κράτος πνέει τα λοίσθια [ειδικά στην Ελλάδα είναι έτοιμο για… αποτέφρωση]. Εκτός κι αν όλοι εμείς ανήκουμε στο ίδιο έθνος-κράτος με τους βαρδινογιαννο-κοκκαλο-λατσο-κωστόπουλο-πανανδρέου-μητσοτάκ-καραμανλήδες, οπότε το αμείλικτο ερώτημα είναι το εξής:

Εμείς ανήκουμε στο ίδιο έθνος-κράτος με όλους αυτούς, αυτοί ανήκουν στο ίδιο έθνος-κράτος με όλους εμάς;

Θα δούμε τι θα γίνει. Όσοι επιβιώσουμε από την crisis…

Ποια άνοδος της άκρας δεξιάς; Αυτή που ακριβώς βρίσκεται στο πολιτικό φάσμα; Εκτός φιλελευθερισμού;

Οι περίοδοι κρίσης μπορεί να είναι περίοδοι μεγάλης ελευθερίας, αλλά μόνον όταν υπάρχουν ιδέες. Και με ιδέες για προστατευτισμό και ενδυνάμωση του έθνους-κράτους δεν πρόκειται να πάμε πουθενά – πολύ φοβάμαι. Άλλα θα μας προκύψουν στην πορεία, ίσως καλύτερα, ίσως χειρότερα…
Αφάσιος

06/03/2009 στο 11:25

Πρώτα είχαμε αλλοδαπή «αστική τάξη». Τώρα πια έχουμε και αλλοδαπό προλεταριάτο.

Γιατί, όταν το προλεταριάτο ήταν ημεδαπό πάλι ξένο στον τόπο του δεν ήταν; Το Πρόβλημα [ένα απ’ τα πολλά, εν πάση περιπτώσει, αυτού του τόπου] δεν ήταν ποτέ οι [από πάνω ή οι από κάτω] αλλοδαποί. Άλλο είναι. Μόλις το μάθω… 🙂
Αφάσιος

06/03/2009 στο 11:26

Με ποια αφορμή; Τη χειροβομβίδα στο Στέκι Μεταναστών…
geokalp

08/03/2009 στο 15:04

Αγαπητέ Αφάσιε

ευχαριστώ πάνω απ’όλα για την ανάγνωση των σχολίων, δεν βρίσκεται εύκολα τέτοια γωνιά!
και με βάζετε στο κόπο(!) να προμηθευτώ επιπλέον Μισεά

δυστυχώς το σενάριο – το βλέπετε κι εσείς – πάει από το crisis στο χειρότερο… και δεν υπάρχει κάποιος νοήμων να (τους) πει το απλό: «τους δίνουμε 5, και χρειάζονται αλλα 3 για να ζήσουν, ας τους βοηθήσουμε λίγο περισσότερο κι ας χάσουμε κι εμείς μερικά – ήδη έχουμε μαζέψει πάρα πολλά»

ας ελπίσουμε η κατάληξη να μην είναι η συνέχιση της διπλωματίας με άλλα μέσα
geokalp

08/03/2009 στο 15:06

συμπλήρωση/διόρθωση:
«και χρειάζονται αλλα 3 – δανεικά από τη τράπεζα – για να ζήσουν»
Σκαντζόχοιρος

09/03/2009 στο 10:00

Έχω να δηλώσω ότι το νέο στύλ των απαντήσεων της wordpress είναι σκέτος πονοκέφαλος!!!
Γιάννης

10/03/2009 στο 11:30

νομίζω ότι ο τέτοιος πόλεμος υπήρχε πάντοτε. απλώς τώρα ο καθένας έχει κι ένα βλογ να πει τον πόνο του, έπειτα από 50 χρόνια.
Herr K.

12/03/2009 στο 18:33

Συμφωνώ με τον προλαλήσαντα και επαυξάνω
σαρασβάτη

15/03/2009 στο 09:25

Σεισάχθεια

Αναδιανομή