Violeta Parra: Gracias a la vida

 

Gracias a la vida, que me ha dado tanto.
Me dio dos luceros que, cuando los abro,
perfecto distingo lo negro del blanco,
y en el alto cielo su fondo estrellado,
y en las multitudes el hombre que yo amo.

Ευχαριστώ τη ζωή που μου ‘δωσε τόσα.
Μου ‘δωσε δυο λαμπρά αστέρια που σαν τ’ ανοίγω
Διακρίνω τέλεια το μαύρο απ’ το άσπρο,
Και στον ξάστερο ουρανό το βάθος των αστεριών του,
Και στα πλήθη τον άντρα που αγαπώ.

Gracias a la vida, que me ha dado tanto.
Me ha dado el oido, que en todo su ancho
graba noche y dia; grillos y canarios.
martillos, turbinas, ladrillos, chubascos
y la voz tan tierna de mi bienamado.

Ευχαριστώ τη ζωή που μου ‘δωσε τόσα.
Μου ‘δωσε την ακοή, που καταγράφει τα πάντα,
Νύχτα και μέρα, γρύλους και καναρίνια,
Σφυριά, τουρμπίνες, αλυχτίσματα, μπόρες,
Και την τόσο τρυφερή φωνή του πολυαγαπημένου μου.

Gracias a la vida, que me ha dado tanto.
Me ha dado el sonido y el abecedario,
con el las palabras que pienso y declaro:
madre, amigo, hermano y luz, alumbrando
la ruta del alma del que estoy amando.

Ευχαριστώ τη ζωή που μου ‘δωσε τόσα.
Μου ‘δωσε τον ήχο και το αλφαβητάριο,
Και μ’ αυτό τις λέξεις που σκέφτομαι και λέω:
Μητέρα, φίλος, αδελφός και φως, φωτίζοντας
Το δρόμο της ψυχής εκείνων που αγαπώ.

Gracias a la vida, que me ha dado tanto.
Me ha dado la marcha de mis pies cansados;
con ellos anduve ciudades y charcos,
playas y desiertos, montanas y llanos,
y la casa tuya, tu calle y tu patio.

Ευχαριστώ τη ζωή που μου ‘δωσε τόσα.
Έδωσε ρυθμό στα κουρασμένα μου πόδια,
Που μ’ αυτά βάδισα σε πόλεις και λιμνούλες,
Παραλίες κι ερήμους, βουνά και πεδιάδες,
Και στο σπίτι σου, στο δρόμο σου και στην αυλή σου.

Gracias a la vida, que me ha dado tanto.
Me dio el corazon, que agita su marco
cuando miro el fruto del cerebro humano,
cuando miro el bueno tan lejos del malo,
cuando miro el fondo de tus ojos claros.

Ευχαριστώ τη ζωή που μου ‘δωσε τόσα.
Μου ‘δωσε την καρδιά που φτερουγίζει άγρια
Σαν αντικρίζω τους καρπούς του ανθρώπινου μυαλού,
Σαν αντικρίζω το καλό τόσο μακριά απ’ το κακό,
Σαν αντικρίζω το βάθος των φωτεινών ματιών σου.

Gracias a la vida, que me ha dado tanto.
Me ha dado la risa y me ha dado el llanto;
asi yo distingo dicha de quebranto,

los dos materiales que forman mi canto
y el canto de ustedes, que es el mismo canto,
y el canto de todos, que es mi propio canto-

Gracias a la vida, que me ha dado tanto…

Ευχαριστώ τη ζωή που μου ‘δωσε τόσα
Μου ‘δωσε το γέλιο και μου ‘δωσε το κλάμα,
Για να διακρίνω τη χαρά απ’ τη θλίψη,
Που τα δυο τους φτιάχνουν το τραγούδι μου,
Και το τραγούδι σας, που είναι το ίδιο τραγούδι,
Και το τραγούδι όλων, που είναι το δικό μου τραγούδι-

Ευχαριστώ τη ζωή που μου ‘δωσε τόσα…